Charulata

Wikipedia se

Charulata (Bengali: চারুলতা, romanized: Cārulatā, lit. 'The Lonely Wife') ek 1964 ke bharatiya natak film hai jo Satyajit Ray dwara likha aur nirdeshit ki gayi thi. Rabindranath Tagore ke upanyas Nastanirh par adharit is film mein Soumitra Chatterjee, Madhabi Mukherjee aur Sailen Mukherjee ne kaam kiya hae.[1] Yeh film Ray ki sabse shresht rachnaon mein se ek mana jata hae.

Pehli aur antim scene dono ko mahatvapurn samjha gaya hai. Pehla scene, jismein lagbhag koi bhashan nahi hai, Charu ki tanhai aur yeh dikhata hai ki woh durbin ke through bahar ki duniya ko kaise dekhti hai. Antim scene mein jab Charu aur uske pati nazdik aane wale hote hae aur haath pakadne wale hote hain, tab screen tham jaati hae. Isko cinema mein thandi tasveeron ka khoobsurat istemal bataya gayi hae.[2]

Kaahani[badlo | source ke badlo]

Charulata Rabindranath Tagore ki kahani "Nastanirh (The Broken Nest)" par aadharit hai, jo Calcutta mein 1879 mein shoot hue thi.[3] Bengali Renaissance apne uchch bindu par hai, aur Bharat British raaj ke antargat hai. Film Charulata (Madhabi Mukherjee) ke charitra par kendrit hai, jo Bhupati (Sailen Mukherjee) ka gyaani aur sundar patni hae. Bhupati ek rajgir Bengali buddhijivi hai jiska netaai aur swatantrata andolan mein gahra rujhan hai.

Charu kala, sahitya aur kavita mein ruchi rakhti hai. Halanki Bhupati apni patni se pyaar karta hae, lekin uske paas uske liye samay nahi hae. Uske paas sevakon ki fauj dvara chalaye ghar mein kuchh kam hae. Uski udasi ko mahsus karte hue, Bhupati Charu ke bade bhai Umapada aur unki patni Manda ko unke saath rahne ke liye bulata hae. Umapada patrika aur chhapakal ko chalane mein madad karta hae. Manda, apni moorkh aur asahaj vyavahar se, Charulata ke prati sahaj aur buddhijivi Charulata ke liye koi saathi nahi hae.

Amal (Soumitra Chatterjee), Bhupati ka chhota bhateeja, aata hae milne. Bhupati use Charu ke sanskritik rujhanon ko badhava dene ke liye kehta hae. Amal jawan aur handsome hae, aur vah Charu ke samaan umr ke logon mein hae. Uske sahityik abhilaashaaye hae aur uske kavitaaon mein uski ruchi hae. Vah use bahut zaroori buddhijivi saathi aur dhyaan pradaan karta hae. Charulata aur Amal ke beech ek gahri aur mastana dosti vikasit hoti hae. Ek hint hai jab vah uske anumati ke bina apne aap ek chhoti kahani chhapta hae, jab usne uske kavita ko chhapane se rokne ka anurodh kiya tha. Vah samajhta hai ki Charulata usse pyaar karti hae, lekin vah apratim ke karan pratikriya karne se sankoch karta hae.

Is dauraan, Charu ke bhai aur bhabhi Bhupati ko uske paise se dhoka dete hae aur bhag jaate hae. Yeh Bhupati ki akhbaar aur chhapakal ko barbaad kar deta hae. Yeh ghatna Bhupati ko tod deti hae jo Amal ko apne dukh ko svikar karta hae. Usse Amal batata hae ki ab Amal hi vah ekamatra vyakti hae jise vah vishvaas kar sakta hae.

Amal apne bhateeje ka vishvaas ghaat karne ke ehsaas se vyakul hae. Vah Charu ke uncha intellect se bhi asahaj hai jise vah neevit kiya hae. Vah bina kuch kaha chale jaata hae, Bhupati ke liye ek patra chhodkar aur Charu ko likhne se rokta hae.

Charu ka dil toot jaata hae lekin apne nirasha ko chhupa leti hae. Bhupati galti se uske kamre mein aa jata hai aur use Amal ke upar rote hue paata hae. Bhupati ko pata chalta hae ki Charu ke Amal ke prati bhavnaaye hae. Vah toot jaata hae, chauk jaata hai aur ulajh jaata hae.

Vah ghar se bahar nikal jaata hae aur apne carriage mein bebas taur par ghumta hae. Apne vapas aane par, Charu aur Bhupati ek sanchetik gesture ki taraf badhne ka shyamtaur par ishaara karte hae, lekin unke badhaye gaye haath ek asaayi mein thahar jaate hae.

Abhinay[badlo | source ke badlo]

Sandarbh[badlo | source ke badlo]

  1. Robinson, Arthur. Satyajit Ray: The Inner Eye. Los Angeles: University of California Press. 1989. ISBN 0-520-06905-6. pp. 159.
  2. Ray, Satyajit (2015). Prabandha Sangraha. Kolkata: Ananda Publishers. pp. 43–48. ISBN 978-93-5040-553-6.
  3. Robinson. pp. 161.